Yeri: Çanakkale
Tipi: Kültür Yapısı
Ä°ÅŸveren: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı
Ä°nÅŸaat Tarihi: 2013-2018
Arsa Alanı: 110.000 m²
Ä°nÅŸaat Alanı: 11.000 m²
Mimari Ofis: Yalın Mimarlık (Ömer Selçuk Baz, Okan Bal, Ozan Elter, Ece Özdür, Melek Kılınç, Sezi Zaman, Ege Battal, Cihan Poçan, Firdevs ErmiÅŸ, Pelin Yıldız, Fatma Sezgin, TuÄŸgen Kukul)
Yüklenici: Aksan Ä°nÅŸaat
Aldığı Ödüller: Ulusal Mimari Proje Yarışması 1. Ödül

Proje, ziyaretçilerle algılarının ötesinde destansı bir dünya aracılığıyla iletiÅŸim kurmayı amaçlayan bir tasarım konsepti üzerinden geliÅŸtirilmiÅŸ. Projenin tasarımında tercih edilen yol, yapıya giriÅŸ anından itibaren ziyaretçiyi belirli eÅŸiklerde kademeli olarak tecrit etmek, ziyaretçiyi kısmen ve bazen tamamen fiziki baÄŸlamdan koparmak ve tekrar baÄŸlamak olmuÅŸ. Tüm destek iÅŸlevleri yeraltındaki tek bir kata toplanmış. Bu kat, yeryüzünden algılanmayan, üzeri peyzaj ile örtülü bir kat. Sergi yapısı bu katın içerisinden, yeryüzündeki bir yarıktan toprak üstüne yükselen 32x32 metre boyutlarında kare planlı robust bir obje olarak algılanabiliyor.

Ziyaretçiler yapıya 10 metre geniÅŸliÄŸinde bir rampadan aÅŸağıya inerek giriyor. Ä°nerken ufuktaki yapıya doÄŸru yaklaşıyorlar, peyzaj ve yeryüzü yavaÅŸça kaybolur, geriye gökyüzü ve yapı kalıyor. Ziyaretçi içeri girdiÄŸinde kendini bir sirkülasyon bandında buluyor.

Paslanmış metalle kaplı
Pas kırmızısı, toprak rengi sergi yapısı ÅŸeffaf çatıdan yeryüzüne doÄŸru yükseliyor. Paslanmış metal (corten) kaplı yapı, bu haliyle topraktan çıkarılmış kırılmış testiler ve çömlekler gibi biraz çizilmiÅŸ, bozulmuÅŸ, kendine özgü dokusuyla, ardında bir yaÅŸanmışlık olduÄŸunu hissettiriyor. O döneme ait olmasa da malzemenin ve mimarinin geçmiÅŸi, günümüz ve gelecek arasındaki baÄŸa dair bir ÅŸeyler söylediÄŸini hissettiriyor.

Cephedeki yarıklar
Ziyaretçiler sergi yapısını saran rampalar ile yavaÅŸça yukarı çıkmaya baÅŸlandığında cephedeki yarıklardan coÄŸrafya, tarlalar ve Troya kalıntıları görülebiliyor. Çatıya ulaşıldığında dev bir seyir terasına çıkılıyor. Yapı içindeki malzemeler mümkün olduÄŸunca ahÅŸap kalıp brüt beton, düÅŸey modüler duvar elemanları, masif ahÅŸap, taÅŸ beton döküm zeminler ve paslanmış çelik gibi en iÅŸlenmemiÅŸ halleri ve bitiÅŸleri ile kullanılmış.

Zaman tüneli
Ä°nÅŸa edilen Troya Müzesi bir çeÅŸit zaman kutusu, giriÅŸ rampası da zaman tüneli olarak görülebiliyor. Müze, Troya’nın efsanelerle kuÅŸatılmış meÅŸhur katmanlar dünyasına bir yolculuk; her katmanına ve dönemine, hikayesine ayrı ayrı baÄŸlanılan bir anlatı.

Ömer Selçuk Baz / Yalın Mimarlık
“Zamandan Azade bir DuruÅŸu Var”
“Troya’nın, UNESCO Dünya Kültür Mirası Listesi’ne kabulünün 20. yıldönümü dolayısıyla Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından 2018 senesi Troya Yılı olarak ilan edilmiÅŸti. Müze, Çanakkale Merkez Ä°lçesi’ne baÄŸlı Tevfikiye Köyü sınırları içinde bulunan Troya Antik Kenti giriÅŸinde yer alıyor. Üç bin metrekare sergi salonu, 11 bin 200 metrekare kapalı inÅŸaat alanına sahip müzenin inÅŸasına 2013 yılında baÅŸlanmıştı. Kültür ve Turizm Bakanlığının 2011’te açtığı ulusal bir yarışmada birinci olmamızın ardından projeye baÅŸladık. Mümkün olduÄŸu kadar görünmez, yeraltına yayılı bir yapı tasarladık. Hangi zamana, hangi döneme, hangi iliÅŸkiler dünyasına ait olduÄŸunu çok da açık etmeyen, biraz zamandan azade bir duruÅŸu var. Ayrıca tamamlayıcı bir peyzaja sahip. Yapının ilginç yanı ise kocaman peyzajın altında önemli büyüklükte bir programın olması. Yani görünen buzdağının altında yaklaşık dokuz bin metrekarelik ziyaretçiler için satış alanları, geçici sergi salonu, kafeterya, ıslak hacimler gibi destek programları yer alıyor...”

“Müzeye, bir zaman tüneline benzetilebilecek uzunca bir rampadan iniliyor. Sanki Troya’nın 10. katmanından birinci katmanına indiÄŸiniz bir durum gibi. YavaÅŸ yavaÅŸ topoÄŸrafya, coÄŸrafya kayboluyor; ziyaretçi de bu dünyanın içine girmiÅŸ oluyor. Yapı, ser verip sır vermeyen, içindeki dünyayı açık etmeyen tekil bir duruÅŸa sahip...”

Kabukta çelik malzeme tercih ettik
“Yapının yüzeyindeki bitiÅŸ malzemesinin ne olacağı bizler için önemliydi. KabuÄŸunda üç milimetre kalınlığında oksitlenen, zamanla kızıla çalan, korten olarak tabir edilen çelik malzeme tercih ettik. Malzemenin rengi, aslında ören yerindeki buluntuların çoÄŸunun kızıl ve kahverengi, piÅŸmiÅŸ toprak kökenli olmasına da bir gönderme yapıyor. Korten çelik, coÄŸrafyanın nemi, tuzu, yaÄŸmuruyla ÅŸekillenen bir dokuya sahip. Maruz kaldığı atmosferik koÅŸullara farklı farklı tepkiler veren, zamanla sürekli deÄŸiÅŸen bir yapısı var. Zamanla kendini biçimlendirecek. Korten çeliÄŸin altında da, iç bitiÅŸ olarak 28 santimetre kalınlığında kendinden ısı ve su yalıtımı olan bir prekast panel sistemi var...”

Doğal ışık alıyor
“Projenin bir kısmında yer alan cam çatı ve cephe elemanları da oldukça ilginç. Paneller 150 santimlik dilimler halinde geldi, aralarında 18 santim kalınlığında yarıklar var. 18 cm kalınlığında, 6 metre yüksekliÄŸinde bir cam, incecik bir ÅŸey. Oradan doÄŸal ışık geliyor. Katlar arasındaki rampalardaki yarık ve kesiklerden de, dışarıdan kapalı bir kutu gibi algılan binanın içinde doÄŸal ışıkla tuhaf ışık oyunları yaratılıyor. Ayrıca projede, gezilebilir çatının haricinde 7 bin metrekarelik bir de yeÅŸil çatı uygulaması var.”

Bu içeriğe eklenmiş dosyalar: